Już na samym wstępie musimy sobie jasno uzmysłowić, iż architektura romańska jest – metaforycznie rzecz ujmując – połączona nierozerwalnym węzłem ze wczesnym średniowieczem stylem życia i jego realiami politycznymi z całą ich skomplikowaną złożonością. Dlaczego tak jest?
Otóż budowle te – co dzisiaj możemy stwierdzić z całą pewnością – charakteryzują się obronnymi aspektami, jakie właściwie gołym okiem można w nich (w tych budynkach) dostrzec. Chodzi tutaj zwłaszcza o takie detale jak chociażby małe otwory okienne czy też drzwiowe. Nie bez znaczenia jest tu również inny aspekt, mianowicie: grubość – i to zarówno samych ścian, jak też i murów. Nie dziwi więc stwierdzenie, iż budowle romańskie są swego rodzaju wczesnośredniowiecznymi warowniami o destynacji defensywnej.
Niejako na zakończenie możemy śmiało orzec, że architektura romańska nacechowana jest stosunkowo dużą dozą surowości, która przejawia się chociażby w niemalże całkowitej rezygnacji z wszelakiej ornamentyki. Architektura romańska – reasumując – jest niesłychanie toporna.
Dobry wpis który wyczerpuje ten temat w 100%!
Możliwość dodawania komentarzy nie jest dostępna.